KISAH SEORANG CIKGU
Seorang CEO sebuah syarikat bertanyakan suatu soalan yang agak KURANG AJAR kepada seorang CIKGU tentang pekerjaannya. Apa jawapan yang yang diberikan bakal memberi tamparan yang hebat kepada CEO berkenaan...
Ketika semua tetamu sedang siap sedia untuk makan malam dan duduk dikeliling meja makan sambil berbual rancak tentang kehidupan.... Seorang LELAKI berjawatan CEO telah memilih untuk berbicara tentang masalah dengan sistem PENDIDIKAN... Antara hujahan dan persoalan yang diajuakan adalah, "Apakah yang MURID akan belajar daripada seseorang yang memilih kerjaya CIKGU sebagai pilihan terbaik dalam kehidupannya... Bagi menghangatkan lagi kenyataan itu, beliau berkata kepada CIKGU Bonnie, "Awak seorang CIKGU, Bonnie. Jujur beritahu kepada kami apa yang telah awak lakukan?"
Bonnie memang seorang CIKGU yang sangat berdedikasi dan jujur terus menjawab...
"Awak benar mahu tahu apa saya sebagai seorang CIKGU lakukan" Dia berhenti sejenak dan mula menyambung bicaranya...
"Saya buat murid kerja lebih keras daripada apa yang mereka fikirkan mereka mampu lakukan"
"Saya buat perasaan mendapat C+ adalah seperti pemenang pingat kongres kehormat"
"Saya buat murid duduk sepanjang 40 minit masa pembelajaran dimana ibubaoa mereka gagal buat mereka duduk diam untuk tempoh 5 minit tanpa gajet elektronik, papan permainan ataupun tayangan cereka"
"Adakah anda PASTI anda mahu tahu apa yang saya telah lakukan?"...........
Beliau berhenti sejenak sebelum memandang wajah setiap tetamu yang duduk meja berkenaan....
"Saya buat murid tertanya-tanya"
"Saya buat mereka bertanya"
"Saya buat mereka memohon maaf dengan sepenuh hati"
"Saya buat mereka ada rasa hormat dan ambil tanggungjawab ke atas apa jua perbuatan mereka"
"Saya ajar mereka menulis dan saya buat mereka menulis. Papan kekunci bukan segala-galanya"
"Saya buat mereka membaca... membaca... membaca..."
"Saya buat mereka tunjukkan semua kerja mereka dalam subjek matematik... mereka gunakan otak yang dianugerah Tuhan dan bukannya mesin kira ciptaan manusia"
"Saya buat murid saya yang datang dari negara kain belajar semuanya yang mereka perlukan tentang bahasa inggeris dan dalam pada masa yang sama memelihara identiti mereka yang unik"
Dan akhir sekali...
"Saya buat mereka faham bahawa sekiranya mereka menggunakan hadiah yang tuhan kurniakan, bekerja keras dan mengikut kata hati... mereka mampu berjaya dalam hidup"
Cikgu Bonnie berhenti sejenak untuk kali yang penghabisan sebelum menyudahkan bicara yang tergantung...
"Bila ada orang yang cuba untuk menghakimi saya dengan apa yang saya telah lakukan, saya boleh sahaja untuk tidak mengendahkan soalan biadap itu"
Sambil beliau memandang tepat kepada semua tetamu yang hadir...
"Anda masih mahu tahu apa yang saya mampu lakukan?"
"Saya mampu buat perubahan yang sangat besar dalam kehidupan anda semua, mendidik anak-anak anda dan menyediakan mereka untuk bakal menjadi seorang CEO, doktor dan jurutera"
"Dan... apa pula yang anda mampu buat... Encik CEO?"
Rahangnya diturunkan rendah dan terus berlalu pergi dengan senyap.
"Jangan mendidik anak-anak anda untuk menjadi KAYA. Didik mereka untuk menjadi GEMBIRA supaya mereka tahu menilai sesuatu perkara pada isinya dan bukan pada harganya"
SEKIAN
Bukan NUKILAN asli saya. Terjemahan semula dari sebuah KISAH MOTIVASI.
Semoga bermanfaat buat semua.
