Cuma AKU

Cuma AKU

Thursday, May 16, 2013

RM2.50

RM2.50...

Hari ini bila jarum jam hampir pukul 1.00 seperti biasa aku mula mencari teman makan. Ah! hari ini opis kosong, ramai rakan sepejabat bertugas di luar. Mundar mandir aku ke pejabat sebelah dan masih sama tiada yang sesuai untuk di bawa makan. Ye lah, takkan nak pelawa anak2 dara, marah la nanti isteri tercinta...

Keputusan akhir, aku keluar seorang diri menuju ke lokasi di mana salah seorang buah hati ku makan tengahari. Sekolah sekitar Putrajaya dan buah hati ini adalah anak sulung ku Alya.

Kantin nampak penuh dengan kelibat anak-anak kecil membeli makanan dan minuman. Teringat zaman aku sekolah dulu. Sekolah rendah, emak bekalkan 50 sen sehari. Masa tu selayaknya aku makan nasi lemak sepinggan biasa (40 sen) dan air sirap atau oren segelas (10 sen). Cukup kenyang, walaupun aku gagal menyimpan secara harian.. tiada baki untuk dibawa pulang. Sekeping kuih baru lebih kurang 10 sen. Pilihan juga boleh tahan, ada nasi lemak, ada bee hoon (mee halus), mee gorang, Kuew Tiow goreng (sori kalau salah ejaan), ada kuih, keropok, gula-gula.

Tetapi hari ini, pilihannya masih lebih kurang sama cuma ada satu perkara berbeza...

HARGA.

Mungkin ibubapa seperti aku tahu harga belanja harian anak-anak sekolah masa kini. Tidak lah lagi dapat serendah dahulu. Tolak ketepi pasal inflasi, kenaikan harga barangan atau apa-apa faktor ekonomi yang kalau nak dibincangkan pun bukan lah pakar.

Hari ini apa yang ingin dicoretkan buat kalian hanya lah satu situasi benar yang berlaku di depan mata aku sebagai pembeli dan bapa. Untuk anak ku atas permintaannya .. nasi putih + ayam kari + kuah + telur goreng.. untuk ku, nasi goreng (pagi tadi punya kot sebab rasanya dah tak best) + ayam kari + air nescafe ais... semuanya RM7.00... Harga boleh la bagi seorang yang bekerja seperti aku...

Berbaris di belakang ku, seorang anak kecil yang ku rasa mungkin anak murid darjah satu kecil badannya dari anakku, memegang sepinggan nasi putih dan ayam kari di tangan kanan dan di tangan kiri sekeping wang Satu Ringgit. Eh... tak cukup duit budak ini fikirku berdasarkan harga makanan yang baru ku bayar. Kaunter kantin ini dijaga seorang lelaki iras Bangla. Bunyi percakapannya juga menyakinkan aku memang dia seorang Bangla (mungkin salah seorang pengundi) hahhahaha....

Tengok abang, budak-budak banyak tak cukup wang mau beli barang... Mat bangla memandang aku bila budak kecil itu menggelengkan kepala bila harga yang perlu dibayar adalah RM2.50... Harapan ku masa itu, mungkin Mat Bangla ni bakal belanja dan memberi percuma sahaja tetapi nampaknya itu cuma khayalan ku sahaja...

Budak kecil ini tetap menggelengkan kepala bila diminta menambah wang yang tidak cukup... aku terbayangkan kalau lah anak kecil ini anak ku yang tidak punya wang yang cukup tetapi sangat kepingin untuk makan nasi lauk kari ayam... apa perasaan ku? emmm tak boleh jadi, sebabkan malas nak berceramah kepada abang bangla tadi.. aku bayarkan baki bayaran... sebab duit seringgit yang dipegang anak kecil tadi sudah pun berada didalam genggaman abang bangla... Terima kasih ya abang... ucap abang bangla tadi. Berlari anak kecil tadi membawa pinggan nasi dan ayam kari ke kumpulan yang sedia menunggu...

Macam-macam yang bermain difikiranku...

Berapa belanja yang sesuai buat anak-anak sekolah rendah zaman sekarang?

Berniaga vs Amal? adakah tidak ada rasa sekelumit simpati peniaga kepada anak-anak kecil... atau sememangnya harga yang dikenakan sudah terlalu murah...

Ini Putrajaya la... harga itu harga patut... Ibubapa kerja kerajaan. Orang kerajaan semua kaya-kaya ke???

Mari kita fikirkan bersama.... terima kasih kerana sudi membaca...

No comments: